Diagnoza — co jest do niej potrzebne?
Prawidłowe rozpoznanie mizofonii jest bardzo trudne, ponieważ diagnozowanie opiera się na wykluczaniu innych schorzeń. Sprawę utrudnia również fakt, że SSSS nadal jest niewystarczająco dobrze poznany, co przekłada się na wciąż nierozwiązaną wątpliwość, czy mizofonia jest przypadłością wrodzoną czy nabytą — a jeśli tak, to w wyniku czego.
W związku z tym proces diagnozujący powinien opierać się na równoległym zaangażowaniu wielu specjalistów. Laryngolog i audiolog powinni przebadać pacjenta pod kątem występowania innych schorzeń lub uszkodzeń ciała, natomiast psychoterapeuta i psychiatra powinni zadbać o stan psychiczny osoby z nadwrażliwością, która niezaprzeczalnie znacznie utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Test na mizofonię — gdzie można go zrobić?
Spora część czytelników i czytelniczek pewnie chciałaby w tym momencie sprawdzić, czy mizofonia może ich dotyczyć, lecz odpowiedź na pytanie „gdzie mogę zrobić jakiś test” brzmi: niestety, ale nigdzie. Współcześnie nie ma testów, które mogłyby sprostać mizofonicznym wyzwaniom stawianym medycynie.
Co prawda sporządzono kilka takich kwestionariuszy, np. Misophonia Questionnaire, jednak w trakcie kolejnych badań określono je jako niewystarczająco dokładne. Mogłyby bowiem utrudniać rozpoznanie z powodu uwzględnienia kwestii charakterystycznych dla innego schorzenia, które nie jest tożsame z mizofonią — nadwrażliwości słuchowej.
Leczenie
Jakkolwiek dołująca jest charakterystyka nadwrażliwości na dźwięki, nie jest to sytuacja bez wyjścia. Mimo, że nie istnieje coś takiego jak „lek na mizofonię”, badaczom i badaczkom schorzenia udało się ustalić, w jakim kierunku powinno zmierzać leczenie.
Jedyną współcześnie znaną metodą jest zapanowanie nad wypracowanymi reakcjami emocjonalnymi i somatycznymi poprzez powiązanie bodźców wywołujących te reakcje z czymś miłym i przyjemnym, aby „oduczyć” mózg nabytych odruchów warunkowych.
Przykłady takiego działania to:
-
ekspozycja na trudne dźwięki w momentach spokoju i ukojenia,
-
ekspozycja na szum różowy,
-
towarzystwo osób bliskich i wspierających w momentach ekspozycji.
Ponadto jednym z najważniejszych elementów leczenia jest psychoterapia w nurcie poznawczo-behawioralnym, ponieważ dzięki nakierowaniu na zmianę myślenia i wypracowanie nowych, zdrowszych mechanizmów, uczy radzenia sobie z trudnymi emocjami i postrzegania bodźców w inny sposób, dzięki czemu stają się one znośne.
Nieleczona mizofonia
Mimo wciąż niewielkiej wiedzy na temat tej przypadłości, nie można zostawiać jej samej sobie. Nieleczona mizofonia może zaowocować ciągłym przybywaniem nieakceptowalnych dźwięków, a stąd prosta droga do wycofania społecznego, depresji, stanów lękowych, nerwicy natręctw czy nawet myśli i prób samobójczych.
Autor: Livia Sordyl
Kontakt
Menu
Śledź nas
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.